09-01-2015 + 10-01-2015 Brussel - Las Vegas - Springdale


We vliegen met United Airlines: Brussel - Chicago - Las Vegas

UA973    11u05 - 13u35  BRU - ORD Flying Time 9:30  B767
UA565    15u21 - 17u25  ORD - LAS Flying Time 4:04  A320

...althans, dat was de bedoeling...maar we hebben er immers in laatste instantie een ongenode gast/reispartner bijgekregen: Mr. Murphy.

Het verhaal:
als we 's morgens opstaan zien we al direct een mail van United...dat belooft niet veel goeds.  En inderdaad, het is een melding dat onze vlucht vertraagd is tot 12u45, omwille van het laattijdig aankomen van de "incoming flight due to extreme weather in Chicago".
Vermits we nu tóch opgestaan zijn vertrekken we richting Brussel.  Liever daar zitten wachten, dan thuis, ons afvragend "stel dat het vliegtuig nu tóch iets vroeger is...".

United heeft het wel netjes aangepakt met deze morgen vroeg dus al deze mail en 2u later ook nog een update met de nieuwe vertrektijd, om 14u.

We werden ook al omgeboekt op een ander vliegtuig naar Las Vegas, waar we nu om 20u aankomen ipv 17u...althans dat hopen we.... Maar om het even wanneer we er aankomen, het is toch om direct te gaan slapen.  Er zijn dus ergere zaken dat dit.
We kregen ook vouchers om iets te eten, dus ook daarover geen klachten.

Om 14u beginnen we dus met inchecken. En dan volgt de volgende verrassing: mijn zoon (en vermits we samen reizen, ikzelf dus ook)  is "random chosen" voor een extra security check.  Dat houdt in dat alle handbagage nog eens veel grondiger nagekeken wordt en dat we ook alle elektronische toestellen moeten kunnen aanzetten. De security agent is echter dermate geïnteresseerd in de quadcopter dat hij al vraagt waar hij onze video's kan zien.  We passeren dus zonder problemen die controle.
Degene die een extra check kregen mogen dan ook al eerste boarden.  We stappen door de jetway en we zien dat die halfweg nog afgesloten is.  Al snel komt er iemand zeggen dat er een "mechanical problem" is.  Na zowat een halfuur in de jetway wordt iedereen verzocht om terug naar het luchthavengebouw te gaan.  Daar komt de vrouwelijke gezagvoerder melden dat er een probleem is met een hydraulische pomp en dat ze ons op de hoogte zullen houden.  Inmiddels krijgen we meer dan voldoende vouchers voor eten en drinken.
Na enige tijd komt echter de melding dat de vlucht definitief gecancelled wordt.  We worden, gelukkig, toch nog op een vlucht gezet naar New York (Newark), die om 20u vertrekt.
Wij zijn ook bij de gelukkigen die een upgrade krijgen naar Economy Plus.

Eens we aan boord zijn doet zich een toestand voor die zo uit Comedy Capers lijkt geplukt en die ook nauwelijks te geloven is in 2015: we staan inmiddels al zo'n 45 minuten gewoon stil aan de gate als de piloot, wellicht met het schaamrood op de wangen, aankondigt dat de vertraging te wijten is aan het feit dat "ze in de cockpit een bepaald document niet kunnen vinden" !?!
Dan gaat ineens opnieuw de buitendeur open, komt er iemand met een fluohesje binnen in het vliegtuig en geeft een blad papier aan een steward.  Die gaat er sito presto mee naar de cockpit en na 5 minuten zijn we "airborne".  Dat was één van de meest onwaarschijnlijke zaken die we ooit op een vliegtuig meegemaakt hebben. De crew heeft dus blijkbaar 45 minuten in de cockpit naar een document zitten zoeken dat nog gewoon in het luchthavengebouw lag!

We komen om 23u50, PT, aan in Newark.  Daar hebben we het geluk dat onze bagage als eerste van de band komt.  Dat scheelt een slok op een borrel om sneller naar het hotel te kunnen.  Het is immers zo dat alle passagiers, zo'n 350, naar de desk van United moeten om de hotelvouchers op te halen.  Men kan zich voorstellen hoe lang dit duurt als je pas als laatste de bagage op de band ziet verschijnen. 
Als we onze vouchers krijgen zien we dat de naam daarop niet overeenkomt met onze naam, maar dit is volgens de United-vertegenwoordiger helemaal geen probleem vermits het "altijd zo gaat".
Ok, we worden dus, samen met 7 anderen, met de shuttlebus naar de Ramada Inn gebracht.
Daar blijkt die verkeerde naam echter wél een probleem en ze weigeren ons in te checken zonder correcte vouchers.  Inmiddels is het dus al 1u PT, 7u 's morgens dus Belgische Tijd.
Iemand van ons gezelschap belt naar United die hem nogmaals verzekert dat er helemaal geen juiste naam op de voucher moet staan vermits wij tóch geen rekening krijgen van het hotel.
Het is dus een welles-nietes verhaal tussen United en Ramada Inn, die bovendien ook weigeren om telefonisch met elkaar te spreken.
Er zit dus niets anders op dan opnieuw (!) naar de luchthaven te gaan voor correcte vouchers.
Als we daar aankomen staat er een ellenlange rij aan de United desk, maar uiteraard vatten we daar, zonder aan te schuiven,  een United vertegenwoordiger bij de lurven en lezen hem bovendien ook duchtig de levieten om zoveel puur amateurisme.
Hij neemt nu wél de telefoon en belt naar het hotel om te melden dat ze ons "moeten" inchecken met die vouchers.  Wat eerst dus niet lukte blijkt nu ineens geen enkel probleem meer te zijn.
We bellen dus andermaal de shuttle en rijden terug naar het hotel, waar we om 3u in bed liggen...om 3,5u later opnieuw op te staan voor onze vlucht naar Las Vegas van 9u.

Als we, gelukkig goed op tijd, aankomen op Newark is het daar een chaos van jewelste met ellenlange rijen zowel bij bagage check-in als bij security.  De mensen van security zelf zeggen dat ze dit absoluut nog nooit gezien hebben en zeggen ook niet te weten hoe het komt dat er daar ineens zó veel volk op hetzelfde moment is.
En daar is Mr. Murphy opnieuw: er blijken ook problemen te zijn met de bagagebanden die de koffers naar de sorteerruimte moeten brengen vooraleer ze naar het juiste vliegtuig gaan.
We moeten dus gewoon ergens onze 2 koffers afgeven en dan worden ze met een grote kar ergens naartoe gereden.  Als dat maar goed komt...

Deze keer vertrekt de vlucht wel perfect op tijd.


We worden, naast het bekijken van een video op de iPad, echt verwend met schitterende uitzichten over grote besneeuwde vlaktes en bergen op weg van de oost- naar de westkust.  We herkennen ook heel duidelijk de plaatsen waar we al zo dikwijls waren: de Rocky Mountains, Ouray, Monument Valley, Lake Powell en tenslotte Lake Mead.













We landen in Las Vegas om 11u30, 25 minuten vroeger dan voorzien.

En niettegenstaande er geen enkele vrije stoel meer was in het vliegtuig was Mr. Murphy er toch wel opnieuw in geslaagd om mee te vliegen: slechts 1 van de 2 koffers zat op ons vliegtuig!

De tweede koffer zou vanavond nog afgeleverd worden in ons hotel in Springdale.  We hebben alvast gezegd dat ze ons niet moeten wekken en dat we het morgen wel zullen zien.

Bij Alamo was er, zoals gewoonlijk geen 4x4 te krijgen, en ook maar 1 AWD, maar dan wel één die kon tellen: een Chevrolet Traverse.  Eigenlijk veel te groot voor ons 2, maar vermits die een heel hoge clearance heeft en dus ook AWD is hebben we die toch maar genomen, men weet nooit waarvoor het goed kan zijn.  Bovendien is het ook een full option, dat is dan ook  maar leuk meegenomen.  Al vragen we ons eerlijk gezegd wel af hoe die wagen in de rij van Standard/Midsize SUV's terechtgekomen is...

Vandaag hebben we dus naast het naar Las Vegas vliegen, onze auto opgehaald, waarna we naar het hotel in Las Vegas gereden zijn waar we voor gisterenavond gereserveerd hadden.  We hadden daar immers een pakje van Amazon laten leveren en dit zijn we gaan ophalen.  Nadat we nog boodschappen gedaan hadden in de Walmart was het al 14u.  Vermits we vanavond ook nog eens de klok moeten doordraaien (in Nevada is het 1 uur vroeger dan Arizona/Utah) konden we niets anders meer doen dan rechtstreeks naar Springdale rijden.  We waren ook serieus vermoeid door het gebrek aan slaap, veel anders zou er toch niet meer ingezeten hebben.
In Springdale zijn we 's avonds nog lekker gaan eten in ons, net zoals van velen, favoriete restaurant, Oscar's.  We hebben trouwens buiten gegeten, op het verwarmde terras.

Het weer: zon en een heerlijke 20 graden in Las Vegas.

Overnachting in La Quinta Inn en Suites
Aantal km gereden: 283

6 opmerkingen:

  1. Jeetje wat een pech hebben jullie gehad. Laat Mr. Murphy voortaan maar thuis! Het is wel een smakelijk verhaal geworden!
    Sabrinacom AA

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb Mr. Murphy een whatsappie gedaan dat hij jullie van nu af aan met rust moet laten, komt goed nu.
    Heel veel plezier verder en ik kan niet wachten op het vervolg van jullie blog en vooral de foto's uiteraard.

    Cheers. Henk ten Teije.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goh, vervelend wat jullie meemaakten. Toch wel tof dat je er zo luchtig over schrijft. echt leuk geschreven! Hoeveel uur zijn jullie dan wakker gebleven tot jullie konden slapen? Benieuwd naar het vervolg. Groetjes, Leen

    BeantwoordenVerwijderen
  4. We waren om 6u opgestaan (vrijdagmorgen) en voelden opnieuw een bed onder ons om 3u New York tijd, dus 9u BT. Dat houdt in dat we 27 wakker waren, althans zonder in een bed te liggen. We hadden op de vlucht van Brussel naar New York wel enkele hazenslaapjes gedaan (het was immers ook een nachtvlucht), maar schuin over ons zat er een koppel met 2 baby's, ik schat zo'n 4 maand en anderhalf jaar oud. Wel die hebben de ganse nacht afwisselend geweend, gekrijst en oorverdovend gekrijst... Een goede raad: zit nooit dicht bij ons op een lange vlucht want je kan er donder op zeggen dat, zelfs al zitten er maar 2 wenende kinderen op het vliegtuig, die net vóór, achter of naast ons zullen zitten...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoeveel pech kun je hebben op reis zeg!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik moest al even denken waarover je het had, Hannie, we zijn het immers al bijna vergeten ;-).

      Verwijderen