11-01-2015 Springdale - Zion NP - Kanab



Door alle zaken die er met de vlucht(en) van United verkeerd gelopen waren, was ik nog iets heel positief vergeten te vermelden: toen we over Groenland vlogen kregen we een enig mooi spektakel van het Noorderlicht of de Aurora Borealis te zien.  Dat was dan weer het voordeel van 's nachts te vliegen...

Gisterenavond stelden we ook nog iets vast waarbij we ons ernstige vragen stellen betreffende de veiligheid: het Zwitsers mes dat mijn zoon al sinds jaar en dag overal meeneemt had ik blijkbaar, per abuis, in onze handbagage gestopt. Onwaarschijnlijk dan ook dat dit bij geen enkele van al die security checks opgemerkt werd...

Na een goede nachtrust (pas om 6u30 voor het eerst wakker) en ontbijt (nadat we de melding kregen dat de ontbrekende koffer wel degelijk geleverd werd) gaan we bij Zion Adventure om "The Narrows winterpakket" te huren: een drysuit+neopreen sokken+speciale schoenen+wandelstok.
De uitbaters zijn echter plichtbewuste mensen die de veiligheid van hun klanten belangrijker vinden dan omzet draaien.  Daarom "verplichten" ze iedereen die deze hike wil doen om eerst een video te bekijken waarbij gewezen wordt op eventuele gevaren, allemaal gerelateerd aan snelstromend, koud water.  De weersvoorspelling voor vandaag zijn ook niet zo goed, er wordt immers 30% kans op regen voorspeld.  Dit betekent niet 30% kans voor Zion, maar wel voor het ganse gebied waarop dat weerbericht betrekking heeft.  En net dit is minder goed nieuws voor The Narrows.  Op grotere hoogte ligt er immers nog heel wat sneeuw en als het daar begint te regenen gaat die sneeuw heel snel smelten, waarbij al dat smeltwater als een allesvernietigende sneltrein door de canyon komt gedonderd.
Net zoals er een schaal is voor het risico van bosbranden, is er hier ook een index voor flash floods.
Er zijn 4 niveaus: low-moderate-high-extreme. Voor vandaag staat de index op "moderate-high", wat dus niet bijster geruststellend is. Bovendien willen we graag ook het stuk Wallstreet en Orderville Canyon meepikken en daar is er helemaal geen oever waarop we terecht kunnen bij wassend water.

Vooraleer ze ons iets verhuren raden ze ons aan om eerst eens naar het Visitor Center van Zion NP te gaan.  Dat ligt hier amper een halve mijl vandaan en de Rangers beschikken altijd over nog meer precieze informatie.  Super eigenlijk hoe die mensen van de verhuurbedrijven dat hier aanpakken: alles voor de veiligheid.  Enige tijd geleden is er overigens iemand omgekomen in The Narrows, precies omdat hij zich niet goed geïnformeerd had betreffende de kans op flash floods.
We rijden dus eerst naar het VC en in deze periode van het jaar, zelfs al is het zondag, is het bijzonder aangenaam dat de Rangers als het ware op jou staan te wachten, terwijl men in het hoogseizoen zelf rijtje moet schuiven om bij een Ranger te komen.
We komen direct bij iemand terecht die zelf heel wat hikes doet in Zion en zijn advies is direct categoriek: "there is a high potential for flash flood today".
Daarmee valt de dag van vandaag dus, letterlijk, in het water.  Gelukkig zijn we echter in Zion, het park waar men al een heel extreem iemand moet zijn om zich hier vervelen.  Op voorwaarde dat men uit de wagen wilt komen uiteraard, maar dat is niet direct een probleem bij ons...
We beginnen wat te babbelen met de Ranger en als hij merkt dat we hier al zowat alle hikes gedaan hebben, haalt hij ineens een kaart van National Geographic uit een schuif en wijst ons een canyon aan die hij "normaal niet aan gewone toeristen toont".  Voor alle duidelijkheid, dat waren zijn woorden, niet die van ons...
De canyon ligt net voorbij de tunnel en is zo'n 5 mijl lang.  Op het einde heeft men uitzicht op de omgeving van Canaan Mountain... Euh...Canaan Mountain?  Nu komt die brave man op "ons" terrein.  Bij Canaan Mountain deden we immers op 6 april 2014 (zie desbetreffende blog) één van de mooiste hikes die we ooit in deze regio gedaan hebben: eerst door Water Canyon en dan helemaal naar boven naar The White Domes, een prachtig ongerept gebied met schitterende rotsstructuren.
Daar had hij nog nooit van gehoord en nadat we hem enkele foto's op de iPhone en onze video "Aerial Southwest" lieten zien was hij helemaal verkocht en waren we dus wederzijds dankbaar. Hij noteerde de link naar onze blog en zou beslist ook binnenkort wel eens naar The White Domes trekken. Altijd leuk als de kennisoverdracht in beide richtingen kan gebeuren. 

Geen The Narrows dus (nu "moeten" we dus nóg eens terugkomen naar Zion...) voor vandaag, maar we rijden toch eens tot helemaal op het einde van de Scenic Drive (die trouwens enkel maar in de wintermaanden met de eigen auto mag gereden worden, anders is men verplicht om de shuttlebussen te gebruiken), tot bij de Tempel of Sinavawa.  Hier start ook de hike door The Narrows, maar men kan er ook een stukje langs de rivier lopen op een aangelegd wandelpad, zonder natte voeten dus.
Dat doen we dan ook tot het pad op een bepaald punt afgesloten is wegens "Falling Ice".



Hier is de Virgin River nog bijzonder rustig, maar het is net daarom dat het zo verleidelijk is om toch aan de hike te beginnen als men niet goed geïnformeerd is.  We hebben echter vroeger, in de regio, in diverse slot canyons al zoveel achtergelaten puin en tussen de canyonwanden geblokkeerde boomstammen gezien, soms tientallen meter boven ons, dat we nooit of te nimmer aan dergelijke hike zouden beginnen zonder eerst het Visitor Center binnen te lopen voor de laatste weerinfo.


















--> voorbeeld van achtergelaten puin in de Buckskin Gulch (april 2014), waaruit duidelijk blijkt hoe hoog het water kan stromen tijdens flash floods.
















 

Dan is het tijd om richting East Entrance te rijden waarbij we door de tunnel moeten. In het hoogseizoen kan men hier dikwijls heel wat tijd verliezen omdat men RV's en/of vrachtwagens op bepaalde tijdstippen laat doorrijden. De tunnel is immers te smal om dan ook tegenliggend verkeer door te laten en dat verkeer wordt dan een tijdje opgehouden tot alle brede voertuigen door de tunnel zijn. Nu is er daar uiteraard geen sprake van.




We parkeren direct achter de tunnel bij de trailhead voor de Canyon Overlook trail waar we wat wild life spotten.




Hier moet ook de "secret" canyon van de Ranger liggen.  We vinden die al snel en dalen er in af, behoedzaam omwille van de nog aanwezige sneeuw.  Ondertussen klaart het ook van langs om meer op en soms is er zelfs geen wolkje meer te zien.  Het weer kan hier, eens door de tunnel, dan ook helemaal anders zijn dan in Zion Valley.













































































Het is een mooie canyon maar ineens kunnen we niet meer verder omdat er heel wat ijs ligt.  We gooien er nog wat zware stenen op om te zien hoe dik het is, maar dat is niet het enige probleem: het ijs loopt verder achter een onoverzichtelijke bocht zodat we niet weten hoe het daarachter is.


We besluiten dan ook, enigszins met tegenzin, om terug te gaan naar de parking.  Geen uitzicht op Canaan Mountain dus.
Het is al enige tijd geleden dat we de Canyon Overlook Trail deden en het lijkt ons wel een goed idee om dat nu nog eens over te doen.  Dat is een eenvoudige, korte hike met een heel mooi uitzicht als eindpunt en dan ook een echte aanrader voor mensen die voor het eerst naar Zion komen en/of die het niet zo begrepen hebben op de langere en veel zwaardere hikes die men in het park kan doen.









































 
Niettegenstaande de aanwezige wolken aan de andere kant van de tunnel blijft het toch altijd genieten van dit uitzicht als je die wagens als speelgoedautootjes naar boven ziet kruipen.






De weg van de tunnel tot de East Entrance hebben we al zo dikwijls gereden, maar altijd "gehaast".  Ofwel hadden we lang in Zion gewandeld en moesten we nog naar Kanab rijden om te overnachten, ofwel kwamen we van Kanab en reden we naar Las Vegas om 's anderendaags naar huis te vliegen.
Nu leek het ons echter de ideale gelegenheid om eens meer te stoppen langs deze weg en één en ander beter te verkennen.  We moeten zeggen dat we langs enkele heel mooie plekjes gelopen hebben die ons soms deden denken aan een mengeling van The White Domes, Yellow Rock en de Coyote Buttes.  Als dát geen referenties zijn dan weten we het ook niet meer...
In deze winterperiode is het uiteraard ook heel wat makkelijker om zowat overal te stoppen, er rijden immers toch zo goed als geen auto's en overal  is er plaats op parking of pull outs.



 













We verlaten ten slotte dat prachtige park dat Zion toch is en rijden richting Kanab.
Op een bepaald moment wanen we ons echter in Alaska, we zien zowaar een Bald Eagle net voor ons over de weg vliegen.  En wat het nóg leuker maakt: hij (of misschien was het wel een "zij"...) gaat zich nestelen in een boom pal naast de weg, precies of we kregen de goedkeuring om volop foto's te nemen.  We zijn nu al zo dikwijls in de regio geweest, maar een Bald Eagle hebben we hier toch nog nooit gezien.




Nadat we dus mevrouw/meneer bedanken voor deze fotoshoot rijden we verder richting Kanab tot er ineens herten over de weg lopen. Dat is hier wel heel normaal, en zeker op dat uur, rond zonsondergang als de wild life "tot leven komt". Op 25 juni 2013 (zie desbetreffende blog) hebben we zo eens een hert aangereden en dat is niet bepaald iets wat we nog eens willen meemaken.  We zullen dan ook altijd onze snelheid aanpassen in de "blue hour" en nóg voorzichtiger rijden als er zowel links als rechts van de weg hoge beplanting is waaruit ze ineens kunnen tevoorschijn komen.


We stoppen in Kanab nog eens bij Dreamland Tours betreffende ons bezoek aan de Coyote Buttes South die voor morgen voorzien is, maar er was niemand thuis. We hebben inmiddels echter ook al beslist om morgen niet richting Coyote Buttes/Page te rijden, maar in tegenstelling richting noorden (Escalante-Torrey) te rijden.
Voor morgen wordt er immers opnieuw regen voorspeld voor de regio en zelfs al blijft het dan opnieuw de ganse dag droog, zoals vandaag, toch willen we liever naar de Coyote Buttes gaan bij mooi zonnig weer.  We hebben ook nog permits voor de 19e januari, en desnoods kunnen we er ook nog voor andere dagen halen bij de BLM in Kanab.  We zien wel waar we morgen eindigen want we hebben nog geen hotel vastgelegd.
Het is ook al bijna 3 jaar geleden dat we nog eens in Capitol Reef NP waren en misschien gaan we morgen wel daar naartoe.  Daar wordt trouwens ook neerslag voorspeld, maar dan eerder sneeuw, en eerlijk gezegd, daar hopen we zelfs een beetje op...Capitol Reef met een laagje sneeuw...hmm...er zijn beslist heel wat minder mooie plekken dan dit...

In Kanab gaan we ten slotte nog, zoals gewoonlijk, eten in de Rocky V.

Het weer: nu eens zon, dan weer grijs en overtrokken, maar wel de ganse dag droog bij 11°C.

Overnachting in Victoria Inn
Aantal km gereden: 90

Geen opmerkingen:

Een reactie posten