18-01-2015 Torrey - Cosmic Ashtray - Kanab




Eerste bestemming voor vandaag is het Visitor Center in Escalante om nog eens na te vragen hoe de toestand is van de Harris Wash Road, een 10 km lange dirt road die men bereikt na zowat 17 km op de Hole in The Rock Road, ook al een dirt road. Deze laatste is echter geen enkel probleem vermits die onderhouden wordt.

Om van Torrey in Escalante te komen rijden we opnieuw langs de schitterende US-12, de Scenic Drive die in deze periode, dankzij de sneeuw, nóg mooier is dan in de zomer.


--> alle onderstaande roadvideo's worden aan 1,5x de werkelijke snelheid weergegeven <---






Vorige week reden we die ook al, maar dan in omgekeerde richting. Het weer is vandaag ook helemaal anders. Onderstaande 2 foto's werden op hetzelfde punt genomen. De bovenste foto is van vorige week, de onderste van vandaag.





Als we bij het Visitor Center aankomen zijn we behoorlijk verbaasd om zien dat het zowel op zaterdag als zondag gesloten is. Als we nog eens de mail van de Ranger lezen (zie blog van gisteren) kunnen we er dat nu inderdaad uit afleiden, maar het is toch sneu dat we het nu zonder actuele informatie moeten stellen vooraleer we aan deze onderneming beginnen.

Terwijl we staan te tanken komen wat locals langs en we proberen bij hen wat informatie in te winnen, maar uiteraard weten die mensen dat ook niet.

We besluiten het er dus maar op te wagen. We zullen wel zien hoe ver we komen.

De Hole in The Rock Road ligt er heel goed bij. In april 2014 reden we die meerdere keren helemaal tot op het einde (zo'n 100km) voor de hikes naar de Broken Bow Arch en de Coyote Gulch. Dat was dus 2 dagen 2x100 km hotsebotsen over soms heel erge wash boards.
Deze keer was het met 17 km heel wat minder en die eerste kilometers liggen er ook heel wat beter bij dan naar het einde toe.
Zodra we de Harris Wash Road inslaan hebben we een goed gevoel. De ondergrond ligt er vrij droog bij. Er is nergens nog sneeuw te bespeuren (behalve langs de kanten) en van diep zand is er ook geen sprake. En als dat er al is, dan is het nog behoorlijk hard bevroren. Dat is dan weer het voordeel van in de winter te reizen.



We bereiken zonder problemen de Harris Wash Trailhead. De weg loopt wel nog verder, maar er staat een bordje "Authorized Vehicules Only".

Hier zijn er dus 2 opties: de officiële en de "minder" officiële.
De officiële houdt in dat men heen en terug 15 km verder over de dirt road moet stappen + nog eens 4 km klimmen/dalen tot bij de Cosmic Ashtray.
De "minder" officiële betekent dat men gewoon verder rijdt tot op zo'n 2 km van The Volcano (zoals de Cosmic Ashtray ook wel eens genoemd wordt).
Wij zijn absolute voorstanders van natuurbehoud en huldigen altijd en overal het principe "leave nothing but footprints take nothing but pictures" en op kwetsbare plantjes gaan we nooit trappen tijdens onze hikes. Hoe meer we echter naar deze streken komen en hoe meer we ook met de locals spreken, hoe meer we het verfoeien dat de BLM van de ene dag op de andere zomaar "wegen" afsluit naar eigen goeddunken. De plaatselijke bevolking protesteert daar heftig tegen, echter meestal zonder resultaat.
Samenvattend: wij hebben dat bordje "niet gezien" en zijn dus nog 7,5 km verder gereden. Van "rijden" is op sommige ogenblikken echter niet veel sprake vermits we meerdere keren moeten uitstappen om ergens stenen te gaan zoeken en die in een té diepe kuil te leggen zodat onze banden opnieuw grip kregen.
Direct na de trailhead moeten we trouwens al door de Harris Wash, maar die staat vandaag zo goed als droog. De weg is verder heel slecht, maar gelukkig was er, vandaag, nergens sprake van diep zand.
Het gaat ook meestal in stijgende lijn, en vermits dat soms het meest heikele is op dirt roads, is dat een geruststelling voor de terugweg. Als we er nu geraken zijn, dan kunnen we straks ook weer terug.



Op een bepaald ogenblik komen we aan een soort zandduin waar we echt niet door kunnen.


Maar hier ligt ook de Cosmic Ashtray pal naast...althans na een klim van 170m over 2.5 km, behoorlijk pittig dus.
We hebben nog wat moeite om de auto (die overigens een fantastische job deed vandaag) op het smalle pad te keren, maar eens zover maken we ons klaar voor de hike/klim naar één van de meest bizarre rotsformaties hier in het Zuidwesten.


Waarschuwing:
  • zowel voor de Harris Wash Road als het vervolg ervan vanaf de trailhead, is een auto met high clearance noodzakelijk
  • vanaf de trailhead is een 4x4 of AWD aangewezen
  • ervaring in het rijden van dirt roads is een pluspunt
  • het rijden vanaf het bordje "Authorized Vehicules Only" is volledig op eigen risico
  • alle dirt roads worden snel "impassable when wet"
  • nergens is er gsm-ontvangst
  • voor de meeste huurauto's geldt dat de verzekering niet tussenkomt bij schade gevolg aan het rijden op dirt roads

We hebben een gps-track van een Duitse vriend gekregen, maar achteraf beschouwd zal dit niet de beste/makkelijkste route blijken.
Ze gaat immers via de westelijke helling richting The Volcano, en die is echt ontzettend steil. Bovendien is er ook geen enkel rustpunt en dat gedurende 2.5 km. Ondanks de bijna vriestemperatuur zweten we ons te pletter in de middagzon (die onbegrijpelijk veel warmte geeft).



Na een uur zwoegen en klauteren over slickrock krijgen we eindelijk uitzicht op The Cosmic Ashtray.






Wie ook de naam gekozen heeft, hij dekt wonderwel de lading. Het lijkt inderdaad precies wel op een gigantische asbak waar de goden hun sigaretten in doven.


Wat een prachtig werk heeft de erosie hier verricht. De afmetingen zijn bovendien gigantisch en we voelen ons bijzonder klein daar op die rand.





Ook de omgeving is hier prachtig. Dit is het uitzicht richting Spencer Flat Road, waar we vorig jaar april ook waren om naar de Moki Hill te gaan.



We maken wat luchtbeelden met de DJI.


We vermoeden echter dat alles nog beter in beeld moeten kunnen worden gebracht. Na de omgeving wat bekeken te hebben, en dan vooral veel lager dan waar we staan, merken we dat de dirt road waarop we geparkeerd staan, ook na de zandduin nog verder loopt en dat we die wellicht veel makkelijker kunnen bereiken als we langs de oosthelling afdalen.
We besluiten dat dan ook  maar te doen, vandaar deze wat bizarre route van onze GPS.


We nemen echter eerst onze lunch op de rand van de "krater" en maken ook hier nog wat luchtbeelden.



Pas als we op de rand zitten wordt duidelijk hoe groot deze bizarre rotsstructuur is.






De binnenkant doet ons aan een schedel denken...


Waarschuwing: probeer nooit af te dalen tot op de zandbodem. Ten eerste kan het heel zacht zand zijn en ten tweede is het onmogelijk om er, zonder touwen, terug uit te komen. De wanden zijn immers rondom volledig verticaal én glad.
Merkwaardig is wel dat iemand er een tijdje geleden een soort uitgehakte treden in ontdekt heeft. Wij konden die echter niet zien vermits die net aan de kant zitten waar men het dichtst bij de krater komt. Hier lag er echter nog wat sneeuw en ijs en we wilden absoluut vermijden om erin te glijden.

Nadat we nog wat blijven genieten zijn van het buitengewone werk dat moeder natuur hier geleverd heeft (en nóg steeds aan het leveren is), dalen we langs de oostzijde terug af naar de weg.
Dat gaat inderdaad heel wat makkelijker én de rotsstructuren zijn hier bovendien veel mooier dan langs de westzijde.









We rijden zonder noemenswaardige problemen terug naar de Harris Wash, maar wel met de nodige omzichtigheid (...).



Vervolgens langs de Hole in The Rock Road naar de US-12, vanwaar we in 1 keer doorrijden naar Kanab.  De US-12 ligt er ook hier, dankzij de sneeuw, nog heel mooi bij, alhoewel veruit het mooiste stuk tussen  Escalante en  Boulder ligt.

Als we net aankomen bij het hotel zien we de eigenaar van Dreamland Tours langsrijden. Vermits hij schuin over het hotel woont lopen we er naartoe en we maken nog even een praatje betreffende ons bezoek aan de Coyote Buttes South van morgen.
We hebben een gids voor ons alleen en we zijn alvast overeengekomen dat we een uur later vertrekken, zodat we ook een uur langer ter plaatse kunnen blijven. We willen immers absoluut nog tijdens de Golden Hour in de Coyote Buttes vertoeven.

Als afsluiter gaan we, zoals altijd in Kanab, eten in de Rocky V. We blijven daar nog lang napraten met het aanwezige personeel, want behalve nog 1 persoon zijn we er alleen.
Wat is het toch leuk om in deze periode te reizen als iedereen veel meer tijd heeft.

Morgen (binnen 5 minuten eigenlijk) is er hier iemand jarig...en voor zijn 19e verjaardag gaan we een dag naar de Coyote Buttes South. Wellicht niet veel van zijn studiegenoten zullen dezelfde herinneringen aan hun verjaardag hebben...

Het weer: voormiddag wolken+zon, namiddag volledig zon. -3°C tot +12°C 

Overnachting in The Victoria Inn
Aantal km gereden: 360

Geen opmerkingen:

Een reactie posten